مقامات اندونزي در تلاش براي کشف علت مرگ يک قلاده ببر از گونه فوق‌العاده کمياب ببرهاي سوماترايي هستند که در جريان جابه‌جايي و انتقال به يک منطقه طبيعي حفاظت شده، تلف شد.
به گزارش سرويس محيط زيست خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين ببر سوماترايي قرار بود از منطقه «باندا آسه» در جزيره سوماترا به يک ناحيه حفاظت شده در «جاوا» منتقل شود. شبکه خبري ان بي سي گزارش داد، گزارشگران مي‌گويند: به دليلي که هنوز مشخص نيست، اين ببر پس از توقف پرواز هواپيما به باندا آسه بازگردانده شد. کالبدشکافي اوليه نشان داده است که ببر بيچاره بر اثر ضربه شديد مرده است. کارشناسان بين‌المللي حفاظت از طبيعت تاکيد دارند که در حال حاضر به طور کلي حدود 400 قلاده ببر سوماترايي در کل حيات وحش باقي مانده است. همچنين مقامات حفاظت از حيات وحش اندونزي احتمال دادند که سوء رفتار با حيوان بيچاره منجر به مرگ او شده است.
کد خبر :7786 زمان مخابره: 0:20:53 - 15/7/1391
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:,
رييس سازمان حفاظت محيط زيست با اشاره به اين که بايد موضوع مديريت جامع پسماندها با ظرفيت‌هاي استاني منطبق شود گفت: در موضوع پسماندهاي کشاورزي از برنامه عقب هستيم.
به گزارش سرويس «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به نقل از سازمان حفاظت محيط زيست، مهندس محمد جواد محمدي‌زاده، معاون رييس‌جمهوري در دومين نشست مديران ستادي و استاني سازمان حفاظت محيط زيست افزود: در جلسات مشترک صف و ستاد نبايد مديران ستادي فعال و مديران صف مستمع باشند بلکه بايستي داد و ستد اطلاعاتي صورت گيرد و در سايه اين تبادل اطلاعاتي و تبادل‌نظر، سياست‌ها تصحيح شود و توصيه من اين است که مطالب، اولويت‌ها و نتايج را استخراج و ابلاغ و مبناي ارزيابي مديران استاني و ستادي تحقق اين منويات باشد. وي تاکيد کرد: تلاش‌هايي که در اين چند سال شروع کرديم نتيجه بگيريم مثلا تعامل خوبي با دستگاه‌هاي وزارت نفت، کشور برقرارشده، اين رويکرد تعاملي را بايد ادامه دهيم. رييس سازمان حفاظت محيط زيست افزود: موضوع محيط زيست جزو تصميمات اولويت دار کشورشده اين دستاورد با ارزشي است، کنار اين موضوع اشکالات را نيز بايد بگوييم. وي با اشاره به اين که مديريت سبز جزو اولويت‌هاي جدي ما است ودر نمايشگاه بين المللي که آبان ماه در مشهد برگزار مي شود صنايع سبز بايستي حضور فعال داشته باشند گفت: ما در دنيا در خصوص صنعت سبز حرف براي گفتن داريم. از سختگيري در خصوص ضوابط استقرارها پرهيز کنيد.وي افزود: از سختگيري در خصوص ضوابط استقرارها پرهيز و به سمت حداکثر کردن استانداردها، اعمال و ضوابط‌ها و رعايت شاخصها برويد.
رييس سازمان حفاظت محيط زيست با مهم برشمردن خود اظهاري و پايش لحظه‌اي گفت : در کل خروجي اين عمليات مناسب است. وي ساماندهي صنايع آلاينده در مراکز استانها و راه‌اندازي مانيتورينگ در استانها و شهرها جزو وظايف مهم عنوان کرد و گفت: اين بهترين راه براي مقابله با آلودگي است چرا که مثلا وزارت نفت و آب و فاضلاب مي‌دانند جايي براي رصد و کنترل وجود دارد. رييس سازمان حفاظت محيط زيست موضوع HSE را ازموارد مهم ديگر برشمرد و افزود: بعضي دستگاه ها هنوز اين مهم را باور نکردند توقع ما اين است که اين موضوع مهم در دستگاه ها نهادينه گردد. رئيس سازمان حفاظت محيط زيست خاطر نشان کرد: ما در پسماندهاي بيمارستاني مشکلي نداريم ولي درپسماندهاي کشاورزي ازبرنامه عقب هستيم. وي تاکيد کرد: بايد موضوع مديريت جامع پسماندها با ظرفيت‌هاي استاني منطبق شود. رييس سازمان حفاظت محيط زيست افزود: با اطمينان مي‌گوييم در سال اول برنامه پنجم تمام مصوبات اجرايي شده و هم اکنون کارگروهها فعال هستند. وي گفت: در ترسيم نقشه راه بلند پروازانه حرکت نکنيم و در عين حال قاطع و قوي باشيم و اسناد توسعه استانها نيز بايد منطبق با سندهاي بالادستي باشد. در استانها طرح آمايش بايد نهايي شود و نبايد توسعه در استانها لجام گسيخته اتفاق بيافتد چرا که اگر آمايش وجود نداشته باشد بايدها و نبايدها صورت نمي گيرد. محمدي‌زاده خاطرنشان کرد: مساله آمايش از اولويت‌هاي سازمان است و در سايت استانها دستورالعمل‌ها و فرصت‌ها بايستي لحاظ شود. وي درخصوص عرصه هاي محيط طبيعي گفت: عرصه هايي که داراي ارزش هاي زيست گاهي مناسب نيست حذف و ارزشهاي داراي زيستگاهي جايگزين گردد. زماني که ما آمديم مناطق حفاظت شده 7 درصد بود و هم اکنون 10.8 درصد رسيده تعهد ما در سال 2012 ده درصد است. رييس سازمان حفاظت محيط زيست مديريت يکپارچه تالابها را از اهداف اصلي حوزه محيط طبيعي برشمرد و گفت: مراکز تکثير و پرورش بايستي ساماندهي و اين مراکز باهمکاري استانها بايستي قطعي شود. وي گفت: همچنين مراکز قرنطينه راه اندازي و کلينيک هاي درماني بايد فعالتر شوند. رييس سازمان حفاظت محيط زيست افزود : بعضي رودخانه هاو تالابها و درياچه ها بايد جزو مناطق حفاظت شده محسوب گردد و تدوين استانداردهاي دريا کار مطلوبي بود. به گزارش ايسنا، وي تاکيد کرد: مفاهيم زيست محيطي در کليه کتاب هاي درسي بايستي هدفگذاري گردد و اين مهم بايد در سال تحصيلي جديد اجرايي شود. رييس سازمان حفاظت محيط زيست پيشنهاد کرد که مفاهيم دروس محيط زيست در ده واحد اختياري دانشجويان نيز لحاظ گردد. وي افزود: در حوزه مديريت تشکلهاي مردم نهاد کار منظم وبرنامه محوري صورت نگرفته ما توقع برنامه داريم و سفارش پروژه و نتيجه اين کاررا تا پايان سال بايد مشاهده کنيم. رييس سازمان حفاظت محيط زيست از نهايي شدن برنامه عمل سازمان و نقشه راه خبر داد و افزود: مديران کل استانها در اين موضوع نقشه راه مداخله جدي کنند. وي از صندوق محيط زيست در استانها خبر داد و گفت : مديران استاني با معاونت هاي تخصصي هماهنگ وپول واريزي به اين صندوق صرف مسائل زيست محيطي شود. رييس سازمان حفاظت محيط زيست گفت : بايد از ظرفيت هاي نمايندگان مجلس حداکثر استفاده را داشته مصوبات مجلس براي ما بسيار مهم است.حسن ارتباط ، انتقال اطلاعات و استفاده از فرصت ها هنر مديريت است. وي در پايان گفت: 52 بند از موضوعات محيط زيست در کارگروه تخصصي تشخيص مصلحت نظام تصويب شد.
کد خبر :7783زمان مخابره: 23:13:52 - 14/7/139
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:,
Puntung, a female Sumatran rhino, is captured safely in a pit trap after years of monitoring and planning in Malaysian Borneo. Photo by: Dr Zainal Zahari Zainuddin/BORA.
On December 18th, 2011, a female Sumatran rhino took a sudden plunge. Falling into a manmade pit trap, the rhino may have feared momentarily that her end had come, but vegetation cushioned her fall and the men that found her were keen on saving her, not killing her. Little did she know that conservationists had monitored her since 2006, and for her trappers this moment had been the culmination of years of planning and hope. A few days later she was being airlifted by helicopter to a new home. Puntung, as she has become called, was about to enter a new chapter in her life, one that hopefully will bring about a happy ending for her species.
Few people understood the importance of Puntung more than Dr. John Payne of Borneo Rhino Allliance (BORA). Payne has worked tirelessly for years to save the Sumatran rhino from extinction. In fact he told mongabay.com in 2009 that he had dedicated the rest of his life to keeping this species from vanishing into the dark night of oblivion. Listed as Critically Endangered by the IUCN Red List, Sumatran rhinos (Dicerorhinus sumatrensis) are down to approximately 200 individuals in two subspecies, one found on the island of Sumatra and mainland Malaysia, and the other, known as the Bornean rhino, found in Malaysian Borneo, where Payne works.
"There are too few [Sumatran rhinos] left to survive without bold human intervention," explains Payne. "The days of leaving Sumatran rhinos in natural habitats and guarding them, hoping that they will not be poached and will breed, are passed. Very few of the remaining rhinos are likely to be fertile. Some of the fertile ones will have no access to a rhino of the opposite sex, because there are almost no rhinos left. Even if these rhinos are not poached, I would guess that maybe 90 percent of the survivors will not breed."
So what do you do? During the 1980s and again since 2008, Payne has been working to develop the Borneo Rhino Sanctuary (BRS), a place where dedicated people could aid wild Sumatran rhinos through breeding efforts, but still keep things as natural as possible, by allowing the animals to remain in their habitat through large, natural enclosures. This program is now being developed by the government of Sabah (via Sabah Wildlife Department) and a dedicated non-governmental organization, BORA, To date, the program lacks a long-term facility, but there is a male Sumatran rhino, Tam, who wandered into a palm oil plantation in 2008. And now with the successful capture of Puntung, the program has a female rhino that is probably capable of breeding. Before her capture, Puntung was closely monitored, allowing the BORA team to note her condition and discover that she was the only rhino living in a 1,500 hectare part of a contiguous 120,000 hectare forest, with no chance of running into another rhino. If left alone, she would've died without even a chance at reproduction. Not only has Puntung been lucky, but has already proven herself a survivor: she is missing her left front foot.
"The only possible explanation is that she lost it in a poacher's snare trap. In fact, about half the rhinos captured in Malaysia over the past few decades showed signs of injuries on the leg resulting from escape from a snare trap. Probably most rhinos that have died over the past few decades in Malaysia, other than some from old age, have died as a result of getting a foot caught in a snare trap," explains Payne, who says Puntung was fortunate to survivor the snaring.
"This injury must have occurred when she was very young, and mother's milk would have provided the necessary nutrition to just allow her to survive, and the foot to heal. The fact that Puntung has lived probably for a decade or more with much of her weight born on her front right foot has meant that the muscling on and around the left leg is atrophied while that on the right is over-developed in compensation."
Despite Puntung's tenacity, the leg may be an issue when it comes time to breed. Female rhinos are mounted by males, and conservationists are concerned that Puntung may not be able to bear Tam's full weight. In this case, artificial insemination may be tried or a harness may be built.
So, after years of working with the government, wildlife agencies, and the private sector, Payne and his team have acquired two breeding rhinos, but they hope for more: the program is now waiting for the Sabah government to build promised permanent facilities for the rhinos.
"Our biggest constraint now is that the permanent Borneo Rhino Sanctuary facilities have yet to be built. [...] Funded by Sime Darby Foundation and WWF-Germany, interim facilities have been built, but these can hold only three rhinos. We are reluctant to put more money into yet more interim facilities, money that could be spent on developing the program and on all the non-infrastructure costs. However, we (Sabah Wildlife Department, BORA and WWF-Malaysia) do aim to catch at least one additional rhino during 2012. At least one new trap will be out in a new area by early May 2012," Payne says.
There are a lot of ifs in the future: if Tam and Puntung are able to mate; if Puntung becomes pregnant; if the child survives to birth (a major concern with the species, which often suffers miscarriages); if a new facility can be built to house the family... But the program finally has a chance to succeed. With the capture of Puntung, dubbed the "Christmas Miracle", conservationists have for the first time in decades a chance to save the species from slow, but inevitable, extinction.
Payne is not the only one working to save the species. On the island of Sumatra a similar program is underway with conservationists having recently announced the third pregnancy for female rhino, Ratu, who lost her previous two babies in miscarriages. Together it’s hoped that these two programs may create a viable population.
"The good news is that it should be clear within less than 10 years from now whether there is a chance to save the species or not," says Payne. "Without a few rhino births both in the wild and in fenced, managed conditions, within the next decade, then the species is definitely doomed. So if nothing has changed by 2022, the older people now involved in the program can retire leaving a legacy of having tried their best, and the younger ones can go to do something else."
In an April interview, John Payne discusses the exciting capture of Puntung, learning from past breeding failures, and how palm oil companies have helped give the species a second chance.
INTERVIEW WITH JOHN PAYNE
John Payne (left) with BORA field team leader Tinrus Tindok. Photo courtesy of John Payne.
Mongabay:What is your background?
John Payne: I remember the founding of WWF (World Wildlife Fund) in 1961 when I was 7 years old. There was a photo on the front page of the Daily Mirror, a British newspaper, showing a mother and calf Black Rhino, and I had just started reading voraciously, and the purpose of WWF was announced. It was to do whatever necessary in raising funds and supplying expertise to save critically endangered wildlife species in situations where governments were unable or unwilling to do so. I think that probably cemented my future because I could see from that what I was passionate about (maybe passionate is the wrong word for a seven year old—more like fixated and wanting to see and read the same thing again and again) and the means to do it—via working for WWF. During school vacations between 1969-72 I volunteered as a fundraiser for WWF by bringing a money collecting box house to house in my home town in Haywards Heath, England. Then I went to King's College London and obtained a degree in zoology in 1975. I realized at university that a good route towards a career in tropical wildlife conservation would be to do field work for a doctoral degree in a tropical country. Being before the days of internet, the way to do that was to write letters to people whose name and address was in the local public library, and who were doing something at the time in a tropical country. The only positive response I received was from John MacKinnon, who put me in touch with David Chivers of Cambridge University, who, working his customary magic, obtained for me a grant from the British government's Science Research Council to do a PhD at Cambridge with field work in Malaysia.
Mongabay:What are the challenges facing the Bornean rhino?
John Payne: The main challenge is that there are too few left to survive without bold human intervention. The days of leaving Sumatran rhinos in natural habitats and guarding them, hoping that they will not be poached and will breed, are passed. Very few of the remaining rhinos are likely to be fertile. Some of the fertile ones will have no access to a rhino of the opposite sex, because there are almost no rhinos left. Even if these rhinos are not poached, I would guess that maybe 90% of the survivors will not breed. In fact, a program to form a globally managed breeding population of Sumatran rhinos was initiated in 1983, and endorsed at a IUCN chaired meeting in Singapore in 1984. Forty rhinos were subsequently caught in Indonesia and Malaysia between 1985-94. Due to a combination of lack of imagination, individual egos, and unwillingness to take necessary steps, the program failed, although Cincinnati Zoo managed to produce three offspring from a single rhino pair from Sumatra. What is happening now is the very last try to revive that program. If this one fails, we give up. The good news is that it should be clear within less than 10 years from now whether there is a chance to save the species or not. Without a few rhino births both in the wild and fenced, managed conditions, within the next decade, then the species is definitely doomed. So if nothing has changed by 2022, the older people now involved in the program can retire leaving a legacy of having tried their best, and the younger ones can go to do something else.
PUNTUNG
Puntung, showing her normal right foot and left leg ending in a stump. Photo by: John Payne.
Mongabay:How did you find Puntung?
John Payne: The field teams of SOS Rhino Borneo (the former name for the entity which was founded by Dr Nan Schaffer and which is now called Borneo Rhino Alliance) started finding and recognizing her distinctive footprints more than six years ago. Occasionally, she was glimpsed wallowing or walking in the forest, and video was obtained by the SOS Rhino Borneo team in 2007. The sightings allowed us to be sure that she was female. By 2010, there was no evidence of any other rhino in her home range, and it was reasonable to conclude that she would not breed if left in the wild.
Mongabay:Will you tell us about Puntung's injuries? Will this impact breeding at all?
John Payne: She is missing her front left foot, including the hoofs. The only possible explanation is that she lost it in a poacher's snare trap. In fact, about half the rhinos captured in Malaysia over the past few decades showed signs of injuries on the leg resulting from escape from a snare trap. Probably most rhinos that have died over the past few decades in Malaysia, other than some from old age, have died as a result of getting a foot caught in a snare trap. Snares may be set by hunters deliberately targeting rhinos, but commonly the traps are set by workers in plantations and in logging camps, who just want to get free meat, but end up with a dead or injured rhino instead of pork or venison. In Puntung, this injury must have occurred when she was very young, and mother's milk would have provided the necessary nutrition to just allow her to survive, and the foot to heal. The fact that Puntung has lived probably for a decade or more with much of her weight born on her front right foot has meant that the muscling on and around the left leg is atrophied while that on the right is over-developed in compensation. It is not clear at this stage whether this debility might inhibit or prevent natural breeding, either during mating or during any pregnancy that might ensue.
Mongabay:Now that you have a female for Tam to potentially breed with what are the next steps?
John Payne: Puntung's general condition, blood parameters, hormone levels and reproductive tract appearance (by ultrasound) will be monitored over several months before decisions are made on how to maximize her prospects for producing baby rhinos.
Mongabay:What happens if Puntung is infertile?
John Payne: Prospects currently look quite good. It is not expected that she will be infertile. The more likely problems will come in relation to how to deal with her if her physical debility or the reproductive tract pathology that plagues most female Sumatran rhinos makes natural breeding too risky.
BREEDING
Puntung's breeding partner is Tam, pictured here, who was found in palm oil plantation in 2008, also with a foot injured by a snare. Photo by: Jeremy Hance.
Mongabay:You have other rhinos that you know of which may be suitable for the breeding facility. How do you determine when you should try catching them?
John Payne: Our biggest constraint now is that the permanent Borneo Rhino Sanctuary facilities have yet to be built. Despite the Sabah Development Corridor program of 2008, and agreements between Government of Sabah with Sime Darby Foundation and with BORA, whereby government is responsible to build these facilities, there is still no sign of progress. Funded by Sime Darby Foundation and WWF-Germany, interim facilities have been built, but these can hold only three rhinos. We are reluctant to put more money into interim facilities, money that could be spent on developing the program and on all the non-infrastructure costs. However, we (Sabah Wildlife Department, BORA and WWF-Malaysia) do aim to catch at least one additional rhino during 2012. At least one new trap will be out in a new area by early May 2012.
Mongabay:How difficult is it to catch a Bornean rhino?
John Payne: It always was difficult, and now it is nearly impossible. There are several reasons for this. One is that there are hardly any rhinos left from which to select a candidate. Those that remain live either in extensive swamps or steep hills or in remote areas, and/or in protected areas, from which there is opposition to capture of any large animal. So far, the only successful method for capture of targeted Sumatran rhinos has been pit traps—digging big holes in the ground. Actually, that part is much less risky than it might seem. The trap is bedded with thick layer of leaves and twigs to break the fall.
Mongabay:If all else fails, what technological advances could Sabah take advantage of?
John Payne: The Leibniz Institute for Zoo and Wildlife Research (Berlin) has an agreement with Sabah Wildlife Department to provide technical assistance and advice. It is possible to freeze and retain sperm, ova and embryos in liquid nitrogen. Artificial insemination has been used successfully in White and Indian rhinos.
Mongabay:What is your vision of the proposed Borneo Rhino Sanctuary (BRS) breeding facility?
John Payne: I am doubtful if governments can operate the sorts of facilities and the 100 percent disciplined human resources and standard operating procedures needed for BRS. This is not said to put Government of Malaysia or Sabah in a bad light. It is just how things are with all governments. No governments operate via passion, small democratic groups, technocrats over-ruling bureaucrats, quick changes of plan, people working day after day at night and weekends. Only NGOs and corporation can do that. WWF was set up in 1961 because the founders knew this (although WWF has subsequently turned away from doing whatever is necessary to save critically endangered species from extinction). The government-run Sumatran Rhino Sanctuary at Sungai Dusun in Peninsular Malaysia allowed its rhinos to die from poor hygiene. Cincinnati Zoo successfully kept and bred Sumatran Rhinos. Let's hope government will accept this, and delegate operations 100 percent to an alliance of NGO and corporation.
In terms of funding, it might be possible to periodically remove parts of the rhinos' horns (they will regrow), and auction them internationally. That would just about provide enough funds to sustain operations once everything is in place. However, I recognize that there are good reasons why this would not be a good idea, when the global picture of rhino conservation is considered. Probably, the idea is a non-starter, but I am not keen on totally dismissing options when there are very few options available. I do not believe that rhino horn has any medicinal properties, but thousands of people with more money than sense do so. At this stage I doubt that this idea can materialize, however, as too many people would be against the idea both in Malaysia and globally, and at least some might have good reasons for their objections, starting with implementation of CITES.
Mongabay:The Sabah government promised the Borneo Rhino Sanctuary (BRS) breeding facility in 2008. What's holding up the construction?
John Payne: I cannot imagine. Better ask the government of Sabah.
Mongabay:Have there been discussions related to crossbreeding the Bornean rhinos with Sumatran rhinos, of which they are a subspecies?
John Payne: It is uncertain that the division of the Sumatran and Bornean rhinos into two sub-species can be justified. DNA shows that the Bornean form is only slightly more different from the Sumatran than the Sumatran is from the Peninsular Malaysia form. The division into sub-species was made by Colin Groves in 1965, based on measurements of the skulls of five Bornean, 2 Sumatran and 4 Peninsular Malaysia rhinos, and the only difference was that the the Bornean was smaller and had a slightly different shape. People have uncritically accepted that ever since, even though the size of rhinos is linked more to soil fertility and food quality than to genetics. The logic now is simple: if mixing Sumatran and Bornean forms can result in more baby rhinos than if no mixing were to be allowed, then we should mix.
Mongabay:You have stated that palm oil is no longer a threat to Bornean rhinos, but is it one of the reasons behind their current state of near-extinction?
John Payne: In my opinion no. The species was already extremely rare and endangered in Sabah by 1980, before the big expansion of oil palm.
Mongabay:How have palm oil companies been helping the Bornean rhino conservation efforts?
John Payne: The big help has come from Sime Darby Foundation, which is operated separately and independently from its parent company, but of course sale of palm oil is the company's single biggest income earner. BORA is comfortable to be associated with this company because it is one of the big palm oil producers which is an active member of the Round Table on Sustainable Palm Oil, and as of 2011 had produced 30 percent of global production of palm oil certified under RSPO standards. Sime Darby Foundation has committed 11.4 million Malaysian ringgit (about US$3.8 million) to development of the Borneo Rhino Sanctuary program over the period 2009-2015. Wilmar has contributed via fielding of a law enforcement team in its Sabahmas estate which borders Tabin Wildlife Reserve. If every estate surrounding forests with rhinos would do the same, concerns over rhino poaching would be very much less, and would relieve the burden on government.
Mongabay:With Puntung on the scene, the Bornean rhino has received considerable press in Sabah. Do you feel the public and government are more invested in doing what it takes to save the rhino?
John Payne: Yes they are.
Mongabay:How can people help this project?
John Payne: (1) Think critically of the issues associated with preventing the extinction of the Sumatran rhino. and make comments only after careful thought. There is the potential for well-meaning people to say the wrong thing. In 1985, several well-meaning but ultimately destructive individuals objected to Sabah working with US zoos, which meant that a carefully drawn up plan, already agreed by Government of Sabah in 1984, was thrown out by a new government in 1985, without any "Plan B" in place. It is now impossible to say if there would have been a successful outcome if the original plan had been pursued, but the 1985 hurriedly drawn up Plan B (forming a committee and going it alone without foreign help) certainly played a big role in leaving us in the dire pickle in which the species now finds itself in Sabah. (2) In commenting on conservation issues in Malaysia, lay off the bandwagon generic issues (oil palm, carbon, high conservation value forest, law enforcement etc.) which are never fully solved and which will eventually be sorted out, and instead go for focused, specific issues, such as the need to pull out all stops now for Sumatran rhinos.
Ratu (above) and the baby male are doing well. Photo by: International Rhino Foundation.
After two miscarriages and a pregnancy that lasted 15 months, Ratu, a female Sumatra rhino, has given birth to a healthy male calf, conservationists happily announced this weekend. The birth at a rhino sanctuary in Way Kambas National Park in Sumatra is the culmination of years of hard work, dedication, and the best reproductive rhino science in the world. This is the first captive birth in Indonesia, and only the fourth captive birth for the Sumatran rhino (Dicerorhinus sumatrensis) in the last hundred years. The successful birth brings new hope for one of the world's rarest mammals: less than 200 Sumatra rhinos are thought to survive in the world.
"Ratu gave birth a male baby at 12:45 a.m. on Saturday. Both the mother and the baby are all very well," Widodo Ramono, who works at a sanctuary, told the AFP.
The birth is also historic for bringing together two rhinos from different worlds: wild rhino, Ratu, bred with a captive-born male named Andalas, who grew up in U.S. zoos. Born at the Cincinnati Zoo in 2001, Andalas was the first Sumatran rhino to be born in captivity in 112 years. In 2007 Andalas was flown all the way from the U.S. to his ancestral home, Sumatra, in hopes that he would breed with one of the rhino sanctuary's three females.
"Thank God, we are very grateful that all the delivery process went smoothly and naturally," Indonesia Forestry Ministry’s spokesman Masyhud told the AFP. "It’s really a big present for the Sumatran rhino breeding efforts as we know that this is a very rare species which have some difficulties in their reproduction."
Sumatran rhinos survive in three distinct populations: one on the island of Sumatra, another in the Bornean state of Sabah, and possibly a few individuals in Peninsular Malaysia. After decades of vast deforestation, fragmentation, and poaching the species' biggest threat today is a dwindling population and fertility problems.
"There are too few [Sumatran rhinos] left to survive without bold human intervention," Dr. John Payne of Borneo Rhino Alliance (BORA) told mongabay.com this year. "The days of leaving Sumatran rhinos in natural habitats and guarding them, hoping that they will not be poached and will breed, are passed. Very few of the remaining rhinos are likely to be fertile. Some of the fertile ones will have no access to a rhino of the opposite sex, because there are almost no rhinos left. Even if these rhinos are not poached, I would guess that maybe 90 percent of the survivors will not breed."
The 250-acre rhino sanctuary at Way Kambas is a new attempt to breed these vanishing rhinos in a semi-captive state. Here, they are able to roam large enclosures of their native habitat, but at the same time are kept under close watch by guards and veterinarians.
A similar sanctuary has been proposed for the Sumatran rhinos in Borneo, which likely number less than 40. Already, two rhinos—Tam (a male) and Puntung (a female)—are in semi-captive pens in Tabin Wildlife Reserve, but conservationists are waiting for a promised full sanctuary.
Sumatran rhinos are the world's smallest and hairiest rhino species. Some scientists believe that the Sumatran rhino is most closely related to the extinct woolly rhinoceros, due to its thick covering of hair.
The rhino family is one of the world's most endangered big mammal families. In addition to the Sumatran rhino, two other rhino species are currently categorized as Critically Endangered by the IUCN Red List: the black (Diceros bicornis) and the Javan (Rhinoceros sondaicus). Last year also marked the announcements of the extinction of two rhino subspecies: the Vietnamese rhino (Rhinoceros sondaicus annamiticus), a subspecies of the Javan, and the western black rhino (Diceros bicornis longipes), a subspecies of the black.
Worldwide, rhinos are being targeted by poachers for their horns which are ground up for Traditional Chinese medicine. However, several scientific studies have shown that the horns have no medicinal value whatsoever.
There are 100 islands, millions of square kilometres of wilderness and over 3000 kilometres of coastline; it’s no wonder South Australia is full of wildlife! You don’t have to travel far from civilization to see famous Australian native animals.
There are koalas and kangaroos in the Adelaide Hills, just 20 minutes drive from the centre of Adelaide. In Port Adelaide and Glenelg, both suburbs of Adelaide, you can kayak or swim with wild dolphins.
Drive an hour south to Victor Harbor between May and October and you have a chance of seeing migrating whales. Sometimes they’re so close you can watch them from the shore as they “breach” and “spy-hop”.
Go north into the outback for desert animals. See big wedge-tailed eagles, emus, lizards and rare yellow-footed rock wallabies. The ancient red ranges of the Flinders Ranges are a spectacular natural refuge for wildlife.
Make a short crossing to beautiful Kangaroo Island. This gorgeous natural island; a place of cliffs, beaches, bushland and rolling pastures, is perhaps the best place in Australia to see native Australian animals in the wild. See koalas, kangaroos, wallabies, echidnas and duck-billed platypus. There are sea lions (you can walk among them on Seal Bay), dolphins and fur seals and an incredible variety of birds.
South Australia is an ideal destination for bird-watchers; home to a number of rare species. In summer, the wetlands of the Coorong National Park, a huge strip of towering sand dunes, with salt water on one side and fresh water on the other, are visited by a quarter of Australia’s wading birds.
For amazing marine life you must visit Eyre Peninsula. Swim with dolphins, sea lions and tuna. Cage-dive with great white sharks.
If you’re on a tight schedule, don’t worry, Cleland Wildlife Park is close to Adelaide city. It’s in the Adelaide Hills and has an amazing collection of Australian native animals; it’s also where you can have your photograph taken holding a koala.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
این جزیره توریستی در سالیان اخیر با افزایش ورود جهانگردان و به تبع آن تنش هایی در زیستگاههای طبیعی خود روبرو بوده است. اما مقامات محلی با وضع مقررات سختگیرانه زیست محیطی تلاش کرده اند وجهه هاوایی به عنوان یک قطب آرام و پایدار اکوتوریستی لطمه نبیند.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
کارشناسان مطالعات جوی در یک تحقیق جدید دریافتند که تخریب جنگل‌ها یا به عبارت دیگر پدیده جنگل‌زدایی می‌تواند خطر وقوع سیلاب‌های عظیم را در مناطقی نظیر آمریکای شمالی که بارش برف زیاد است، تشدید کند.
به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کیم گرین از کارشناسان مطالعات جوی در دانشگاه بیریتیش کلمبیا در بیانیه‌ای تصریح کرد: درختان روی برفها سایه می‌اندازند و مانع از برخورد مستقیم نور خورشید با برفها می‌شود. در نتیجه برفها مدت بیشتری سرد و منجمد باقی می‌مانند و دیرتر و آرام تر ذوب می‌شوند اما به محض اینکه تعداد درختان کاهش پیدا کند، برفها، بیشتر و سریعتر ذوب می‌شوند و این امر خطر وقوع سیلاب‌های ویرانگر را تشدید می‌کند. به گزارش لایوساینس، متخصصان تاکید دارند که پدیده جنگل زدایی نه تنها حجم سیلاب‌های فصلی را افزایش می دهد، بلکه به مرور زمان موجب افزایش تعداد دفعات وقوع این سیلاب‌ها نیز می‌شود.
کد خبر :7779 زمان مخابره: 17:8:47 - 12/7/1391
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مذاکرات مهم دومین روز اجلاس متعهدین پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا در حالی از ساعتی پیش در حیدرآباد هندوستان آغاز شده که به گفته رییس انجمن ایمنی زیستی ایران به رغم عضویت ایران در این پروتکل و اهمیت مباحث و مصوبات اجلاس متعهدین، هنوز هیچ نماینده رسمی از ایران در این اجلاس حضور ندارد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ششمین اجلاس متعهدین پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا صبح دیروز با حضور بیش از دو هزار و 500 نفر از اعضای هیات‌های نمایندگی از بیش از 160 کشور عضو و کشورهای غیر عضو و سازمان‌های بین‌المللی و سازمان‌های غیر دولتی و در غیاب حتی یک نماینده رسمی از ایران در حیدرآباد هندوستان آغاز شد.
دکتر بهزاد قره یاضی، رییس انجمن ایمنی زیستی ایران که طی بیش از 15 سال گذشته این مذاکرات را از نزدیک پیگیری می‌کرده و به دلیل مسوولیت در انجمن ( و نه به عنوان مقام رسمی کشور) به عنوان تنها ایرانی در این اجلاس حضور دارد با ابراز تاسف شدید از عدم حضور هیات نمایندگی رسمی ایران در نخستین روز اجلاس گفت: با توجه به اینکه ایران به طور قانونی به پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا پیوسته و علاوه بر حقوق ناشی از این الحاق، وظایف و تعهداتی را بر اساس این پروتکل بر عهده دارد و با توجه به اینکه موضوعات مهمی در دستور کار اجلاس متعهدین پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا قرار دارد که مصوبات آن در حکم قانون برای کشورهای عضو محسوب شده و لازم الاجراست معلوم نیست چرا هیاتی تخصصی و مذاکره کننده در این اجلاس که به موضوعات سرنوشت‌ساز و مهمی در عرصه بیوتکنولوژی، مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی می پردازد، حضور ندارد.
وی در خصوص اهمیت این نشست بزرگ بین‌المللی گفت: در این اجلاس، موضوعات مهمی در دستور کار قرار دارند که در راس آنها برنامه ریزی راهبردی برای 10 سال آینده پروتکل، نحوه تبادل محصولات تراریخته از جمله برچسب‌گذاری و حمل و نقل محصولات تراریخته برای مقاصد پژوهشی و رهاسازی در محیط زیست، راهنمای آنالیز احتمال خطر، مسائل اجتماعی و اقتصادی استفاده از محصولات تراریخته و سایر مسائل مهم مطرح خواهند شد. یکی از مهمترین مسائلی که در دستور کار این اجلاس قرار دارد، بررسی پایبندی اعضا از سوی شورای حکام و اتخاذ تصمیم در مورد کشورهایی است که متهم به اهمال و عدم اجرای دقیق پروتکل هستند.
رییس انجمن ایمنی زیستی جمهوری اسلامی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر، در این اجلاس تعدای از اعضای شورای حکام که دوره عضویت آنها به اتمام رسیده است با اعضای جدید جایگزین خواهند شد و چنانچه مسوولان مربوطه ابراز تمایل می‌کردند امکان انجام لابی برای انتخاب یک نفر نماینده از سوی ایران برای عضویت در این شورای سرنوشت‌ساز وجود داشت؛ چنانچه پیش از این نیز یک نفر از ایران عضو این شورا بوده است.
قره یاضی اضافه کرد: در جلسه افتتاحیه ششمین اجلاس متعهدین پروتکل ایمنی زیستی، هندوستان که میزبان برگزاری این اجلاس است ضمن دعوت از شرکت‌کنندگان در این اجلاس برای بازدید از مزارع تجاری پنبه تراریخته مقاوم به آفات و صحبت با کشاورزانی که این نوع محصول را می‌کارند اعلام کرد که هندوستان تنها و تنها با استفاده از این فناوری (مهندسی ژنتیک) قادر شده است کشور را از یک واردکننده پنبه به یک صادرکننده بزرگ این محصول در دنیا تبدیل کند. وی در پایان ابراز امیدواری کرد که ایران نیز بتواند با رفع مشکلات و موانع موجود با استفاده از فناوری‌های نو و حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی قدری از واردات چند میلیادردلاری روغن نباتی، ذرت و خوراک دام و برنج و شکر بکاهد.
کد خبر :7781 زمان مخابره: 17:32:22 - 12/7/1391
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری گفت: بیش از32 میلیون هکتار اراضی مرتعی و جنگلی قابل واگذاری در کشور به بهره‌برداران وجود دارد.
به گزارش خبرنگار «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در سمنان، منوچهر سرداری در حاشیه سفر به استان سمنان با اشاره به اینکه تاکنون حدود 17 میلیون هکتار از اراضی جنگلی و مرتعی کشور به بهره‌برداران و عشایر فعال در این بخش واگذار شده است، گفت: 916 هزار خانوار، از مراتع و عرصه‌های جنگلی کشور، بهره‌برداری می‌کنند.
وی تصریح کرد: دولت برای واگذاری حدود 15 میلیون هکتار اراضی باقیمانده نیز برنامه جامعی تهیه کرده است و 150 میلیارد ریال برای احیای طرح‌های مراتع در سال جاری اختصاص یافته است.
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری گفت: متوسط فرسایش خاک در کشور سالانه 16.7 تن در هکتار است و این در حالیست که برای تشکیل یک سانتی‌متر خاک به 800 سال زمان احتیاج داریم.
سرداری گفت: تغییر اقلیم در کشور، کاهش بارندگی‌ها و تغییر الگوی بارش از برف به باران در کشور، فعالان این بخش را با مشکلات زیادی مواجه کرده و لازم است برای بهره‌برداری اصولی از مراتع کشور با فعالان آن همکاری شود.
وی گفت: 20 هزار هکتار از مراتع فاقد طرح‌های مرتعداری است که بزودی در دستورکار قرار می‌گیرد و در مقابل طرح‌های مرتعداری می‌تواند خدمات و امکانات بیشتری را ارائه کرد.
سرداری با تاکید بر لزوم همکاری دستگاه‌های متولی در بخش کشاورزی و مرتع و تشریح خدمات عشایر و بهره‌برداران مراتع کشور، اضافه کرد: 50 درصد گوشت قرمز کشور را عشایر تولید می‌کنند و ضروری است دستگاه‌ها برای تامین نیازهای اقتصادی کشور با یکدیگر مشارکت کنند.
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور هدف از اجرای طرح‌های مرتعداری را مشارکت مردم در امور مرتعداری عنوان کرد و افزود: تمام پتانسیل‌ها در این طرح‌ها قابل احصاء است و باید بتوانیم پتانسیل‌های مورد نظر در زمینه مراتع را شناسایی و با استعدادیابی لازم در مرحله نخست خانواده مرتع‌دار و سپس سایرین را از مراتع بهره‌مند کنیم.
وی بهره‌برداری اصولی و صحیح از مراتع، جلوگیری از تخریب مراتع و عرصه‌های جنگلی، افزایش درآمد جنگل‌نشینان و بهره‌برداران عرصه‌های جنگلی و توسعه مشارکت مردم در طرح های صیانت از عرصه‌های جنگلی را از اهداف اجرای این برنامه عنوان کرد.
سرداری بخش دیگر فعالیت‌ها در زمینه مرتعداری را واگذاری اجرای پروژه‌های اصلاحیه مراتع به عشایر و اصلاح تقویم کوچ با عشایر عنوان کرد و افزود: آمادگی داریم طرح‌های قابل اجرا توسط مرتع‌داران را به آنها واگذار کنیم؛ چرا که هدف ما حفظ، احیاء، توسعه و بهره‌برداری از مراتع است و اگر تاکنون مشکلی مشاهده شده مربوط به کمبود ارتباط میان عشایر و امور مراتع بوده است.
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور افزود: در نظر داریم تا به منظور نظارت بر طرح‌های مرتعداری از فارغ‌التحصیلان بخش منابع طبیعی استفاده کنیم و در این راستا برای 35 هزار سامانه اراضی مرتع می‌توان زمینه اشتغال‌زایی هفت هزار فارغ‌التحصیل جوان را فراهم کرد.
وی گفت: صندوق توسعه حمایت از بخش کشاورزی تشکیل شده که 49 درصد از سهم آن توسط دولت و 51 درصد دیگر آن توسط تشکل‌ها، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها و بهره‌برداران تأمین شده است.
به گفته وی برای 35 هزار سامانه اراضی مرتع می‌توان زمینه اشتغال‌زایی 7000نفر را فراهم کرد.
مدیر کل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور تصریح کرد: این اقشار می‌توانند از تسهیلات مورد نیاز در این راستا استفاده کنند به طوری که این صندوق در سال گذشته 800 میلیارد تومان وام پرداخت کرده و بانک‌ها نیز مکلف هستند تا اسناد طرح‌های مرتعداری را به عنوان وثیقه بپذیرند.
سرداری با بیان اینکه در حال حاضر دام مازاد بزرگترین مشکل مراتع کشور است که این معلول توسعه نیافتگی سایر بخش‌های ماست، اظهار کرد: زمانی که سایر بخش‌های خدماتی، کشاورزی و صنعتی به کمک رفع نیاز جمعیت همراه با رشد جمعیت نیامده است، جمعیت بهره‌بردار اضافه شده و بیشتر از ظرفیت مرتع، دام و دامدار داریم.
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها و آبخیزداری کشور تصریح کرد: وجود دام و دامدار مازاد یک چالش اساسی برای مراتع و جنگلهای کشور است.
وی با بیان اینکه 916 هزار خانوار در 90 درصد مراتع با 83 میلیون واحد دامی امرار معاش می کنند، ادامه داد: حدود پنج میلیون نفر از این عرصه استفاده می‌کنند؛ این در حالیست که این عرصه‌ها توان پاسخگویی به حدود 160 هزار خانوار را دارند و ظرفیت دامی مرتع حداکثر 37 میلیون واحد دامی است.
کد خبر :7778 زمان مخابره: 17:3:0 - 12/7/1391
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
پزشکي قانوني کشور اعلام کرد: در نيمه نخست سال جاري بيش از 300 شهروند در سواحل درياي خزر بر اثر غرق شدگي جان خود را از دست داده اند.
به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس اعلام سازمان پزشکي قانوني کشور از کل غرق شدگان تابستان امسال در سه استان گيلان، مازندران و گلستان 200 نفر مرد و 22 نفر ديگر زن بودند، همچنين در اين مدت بيشترين ميزان غرق شدگي با 104 فوتي در مرداد ماه ثبت شده‌است.
همچنين از نظر محل غرق‌شدگي نيز بيشترين موارد غرق شدگي تابستان امسال استان مازندران با 42 مورد در سواحل محمودآباد، استان گيلان با 20 مورد در سواحل رشت و استان گلستان با شش مورد در سواحل بندر ترکمن اتفاق افتاده است.
رشد 44 درصدي غرق‌شدگي سه استان در 6 ماه
اين اطلاعات و آمارها نشان مي دهد مرگ و مير ناشي از غرق شدگي در 6 ماهه امسال نيز در سه استان گيلان، مازندران و گلستان نسبت به مدت مشابه سال قبل 44 درصد افزايش يافته است.
همچنين در نيمه اول امسال 307 نفر در سه استان گيلان، مازندران وگلستان بر اثر غرق‌شدگي جان خود را از دست دادند، اين رقم در مقايسه با مدت مشابه سال قبل که آمار فوتي‌هاي ناشي از غرق شدگي 210 نفر بود، 46.1 درصد افزايش يافته است.
بر اساس اين گزارش ازکل فوتي‌هاي غرق شدگي در شش ماهه اول امسال 275 نفر مرد و 32 نفر زن بودند، همچنين 109 نفر از افراد فوت شده در سن 21 تا 30 سال قرار داشتند که 35.5 درصد کل غرق‌شدگان را دربرمي گيرد.
اين گزارش مي افزايد در 6 ماهه امسال استان مازندران با 182 فوتي بيشترين ميزان مرگ ناشي از غرق شدگي را دارد و استانهاي گيلان با 92 فوتي و گلستان با 33 فوتي در رتبه هاي بعدي قرار مي‌گيرند. و در نيمه اول امسال ميزان غرق شدگي در مرداد ماه با ثبت 104 فوتي بيش از ديگر ماه‌هاي سال بوده که 70 نفر آنها در سواحل استان مازندارن، 28 نفر در سواحل استان گيلان و شش نفر در سواحل استان گلستان غرق شده‌اند.
http://www.iren.ir/Nsite/FullStory/?Id=7774
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مديرکل محيط زيست استان تهران ضمن تشريح برنامه‌هاي کاهش آلودگي هواي پايتخت در آستانه فصل سرما از خروج 120 دستگاه ميني‌بوس فرسوده پايتخت با اعتبارات دولتي در سال جاري خبر داد.
دکتر رسول علي اشرفي‌پور روز دوشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، افزود: در راستاي تحقق طرح جامع کاهش آلودگي هواي تهران با پيگيري‌هاي اداره کل محيط زيست استان تهران و همکاري ستاد حمل و نقل و مديريت مصرف سوخت و شرکت واحد اتوبوسراني تهران در 6 ماهه امسال 120 دستگاه ميني‌بوس فرسوده از ناوگان حمل و نقل شهري تهران از رده خارج و نوسازي شد.
وي تصريح کرد: اداره کل محيط زيست استان تهران بابت خروج هر دستگاه ميني‌بوس فرسوده مبلغ 10 ميليون تومان تسهيلات بلاعوض از محل اعتبارات طرح جامع کاهش آلودگي هواي تهران اختصاص داده که اين رقم صرف نظر از تسهيلاتي است که توسط ساير دستگاه‌هاي ذيربط اختصاص يافته است.
مديرکل محيط زيست استان تهران با اشاره به اين که 1100 دستگاه ميني‌بوس فرسوده در کلانشهر تهران تردد مي‌کنند تصريح کرد: در صورت تامين اعتبار لازم اداره کل محيط زيست استان تهران آمادگي دارد تمامي ميني‌بوس‌هاي فرسوده را از رده خارج و با ميني‌بوس‌هاي نو جايگزين کند.
وي از تعويض کاتاليست و کنيستر تاکسي‌هاي تهران خبر داد و گفت: با هماهنگي با ستاد مرکزي معاينه فني شهرداري تهران، تاکسيراني و شرکت سايپا تعويض قطعات زيست محيطي کاتاليست و کنيستر 3 هزار دستگاه تاکسي شهر تهران در حال انجام است که هزينه تعويض اين قطعات براي 1500 دستگاه تاکسي به صورت بلاعوض و به ازاي هر دستگاه 135 هزار تومان از محل اعتبارات طرح جامع کاهش آلودگي هواي تهران از سوي اين اداره کل پرداخت مي‌شود و هزينه مابقي توسط شهرداري تهران تامين مي‌شود.
به گفته مديرکل محيط زيست استان تهران قطعه کاتاليست در بخش اگزوز خودرو کنيستر در قسمت باک بنزين خودرو نصب مي‌شود و کاتاليست در جذب و کاهش گازهاي خروجي سمي آلاينده محيط زيست و کنيستر در جلوگيري و کاهش انتشار بخارات بنزين که مي‌تواند منجر به مشکلات زيست‌محيطي شود نقش دارد.
وي به خروج خودروهاي فرسوده اشاره کرد و به ايسنا گفت: بر اساس پيگيري‌هاي صورت گرفته 190 هزار دستگاه خودرو فرسوده در سطح استان تهران در سال جاري با کمک ستاد حمل و نقل و مديريت مصرف سوخت کشور از رده خارج مي‌شود کعه قطعا اين ميزان در مقابل تعداد خودروهاي فرسوده پايتخت رقم قابل توجهي نيست و انتظار مي‌رود دستگاه‌هاي مربوطه با اختصاص بودجه مورد نياز نسبت به از رده خارج کردن خودروهاي فرسوده کشور با اولويت شهر تهران در اسرع وقت اقدام کنند.
مديرکل محيط زيست استان تهران به توزيع سوخت استاندارد در تهران اشاره کرد و گفت: از ديگر گامهاي اساسي برداشته شده در راستاي کاهش آلودگي هواي تهران شروع توزيع روزانه حدود 6 ميليون ليتر بنزين با استاندارد آلايندگي يورو 4 و حدود 8.5 ميليون ليتر گازوئيل با استاندارد يورو 5 با گوگرد زير 10 PPM است.
وي به صنايع آلاينده استان تهران اشاره کرد و گفت: در سال 89 تعداد واحدهاي آلاينده استان 559 واحد بوده است که در سال 90 بر اساس نتايج خوداظهاري در پايش که با مشارکت آزمايشگاه‌هاي معتمد فعال در سطح استان صورت گرفته است، پايش‌هاي اداره کل محيط زيست استان تهران و صحت‌سنجي نتايج با کاهش بيش از 50 درصد به 285 واحد رسيده است که موفقيت چشمگيري بوده است.
به گفته مديرکل محيط زيست استان تهران از 285 واحد آلاينده استان در سال گذشته 127 واحد آلايندگي هوا داشته‌اند که هدفگذاري امسال کاهش 50 درصدي شمار واحدهاي آلاينده استان نسبت به سال گذشته است.
http://www.iren.ir/Nsite/FullStory/?Id=7773
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی گفت: در نیمه نخست سال جاری 233 متخلف زیست محیطی در عرصه‌های طبیعی این استان دستگیر شدند.
به گزارش سرویس "محیط زیست " ایسنا، حسین آبسالان افزود: در شش ماهه نخست سال جاری در مجموع 228 تخلف زیست محیطی در این استان توسط مامورین یگان حفاظت محیط زیست خراسان شمالی کشف شده که در این رابطه 232 نفر متخلف زیست محیطی دستگیر و به مراجع قضایی معرفی شده‌اند که این تعداد رشد 36 درصد را نسبت به 6 ماهه اول سال 90 نشان میدهد
وی افزود: از این تعداد تخلف 173 مورد مربوط به تعلیف غیرمجاز، آلودگی و تخریب زیست محیطی با57 درصد رشد ، 38 مورد مربوط به شکار غیرمجاز با 7/2 درصد رشد و 22 مورد نیز مربوط به تخلف شروع به شکار بوده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل 144در صد رشد داشته است. آبسالان اظهار داشت: در نیمه نخست سال جاری ضرر و زیان وصولی این اداره کل 189 میلیون و 310 هزار و 120 ریال بود که 3/36 در صد بیشتر از شش ماهه اول سال 90 است. وی در مورد میزان سلاح های مکشوفه در مدت مذکور تصریح کرد: در نیمه نخست سال جاری 27 قبضه سلاح از شکارچیان غیرمجاز کشف و ضبط شده که از این تعداد 22 قبضه اسلحه مجاز و پنج قبضه نیز غیرمجاز بوده‌اند که نسبت به مدت مشابه سال پیش 39/17 درصد رشد داشته است. به گفته آبسالان، افزایش تعداد محیط بانان مناطق، افزایش تعداد گشت های کنترلی با حضور مسئولین گارد اداره کل، افزایش تعامل و جلب همکاری نیروی انتظامی استان، مشارکت جوامع محلی در کشف و نیز جلوگیری از وقوع جرم، صدور کارت همیاری جهت دوستداران محیط زیست و مردم بومی ، تجهیز کلیه محیط بانی های استان به امکاناتی (ازقبیل بیسیم، GPS، تجهیزات فردی، امکانات خودرویی و ...) از جمله عواملی هستند که باعث رشد شاخصها در نیمه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل شده اند.
www.iren.ir
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
معاون محيط دريايي سازمان حفاظت محيط زيست با بيان اينکه يک بيمارستان دريايي براي امداد و نجات فوک خزري در استان گلستان و گيلان درنظر گرفته شده است، اظهار کرد: همچنين بيمارستان جنوب کشور نيز جهت امداد و نجات دلفين‌ها در استان هرمزگان راه‌اندازي خواهد شد که اميدواريم با راه‌اندازي اين بيمارستانها گامهاي موثري را در حفظ حيات وحش کشور برداريم.
عبدالرضا کرباسي در گفت وگو با خبرنگار «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در هرمزگان، با بيان اينکه اين دو بيمارستان در شمال و جنوب کشور قرار دارند، بيان کرد: بيمارستان هاي دريايي کشور براي نخستين بار با هدف امداد و نجات پستانداران و آبزيان آسيب ديده دريايي در حال انقراض و درمان آنان احداث مي شود.
وي ادامه داد: براي راه اندازي اين دو بيمارستان دريايي اعتباري بالغ بر دو ميليون دلار در نظر گرفته شده است.
معاون محيط دريايي سازمان حفاظت محيط زيست در ادامه از راه‌اندازي بيمارستان امداد ونجات ديگري در خليج‌فارس نيز خبر داد و ياد آور شد: اين بيمارستانها با حضور دامپزشکان متخصص و استفاده از تجهيزات به روز د معاون محيط دريايي سازمان حفاظت محيط زيست گفت: نخستين بيمارستان‌هاي دريايي منطقه خاورميانه در آينده نزديک در کشور احداث مي‌شوند.
معاون محيط دريايي سازمان حفاظت محيط زيست گفت: نخستين بيمارستان‌هاي دريايي منطقه خاورميانه در آينده نزديک در کشور احداث مي‌شوند.
کد خبر :7766 زمان مخابره: 14:58:28 - 10/7/1391
// www.iren.ir //
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مديرعامل انجمن يوزپلنگ ايراني گفت: يک ايراني برنده جايزه معتبر بين المللي "ابينويتز ــ کاپلان براي نسل آينده در حفاظت از گربه سانان "در سال 2012 شد.
مرتضي اسلامي در گفتگو با خبرنگار مهر با بيان اين مطلب افزود: محمد صادق فرهادي نيا در مهرماه سال جاري به عنوان برنده اين جايزه ارزشمند در سال 2012 انتخاب شد.
به گفته وي، اين جايزه که از سال 2007 توسط موسسه پانترا از آمريکا اهدا مي شود، هر سال به تنها يک نفر از سرتاسر دنيا که جوانتر از 40 سال بوده و فعاليتهاي زيادي در زمينه حفاظت از گربه سانان انجام داده است، اعطا مي شود.
اسلامي اظهار داشت: اين افراد معمولا نماينده نسل آتي دانشمندان، متخصصين امور حفاظتي، سياستگذاران و طراحاني هستند که کمک کننده براي تضمين آينده حفاظت از گربه سانان هستند و به شيوه اي مؤثر، تلاش هاي خستگي ناپذيري انجام داده و مي دهند تا گربه سانان حفاظت شوند.
مديرعامل انجمن يوزپلنگ ايراني تصريح کرد: مسئوليت بررسي اين جايزه برعهده تيمي از برترين متخصصين حيات وحش دنيا از سازمانهاي مختلف بخصوص اتحاديه جهاني حفاظت است و از همين رو، متخصصين مختلفي از سرتاسر دنيا که تلاشهاي زيادي در زمينه حفاظت از گربه سانان کرده اند براي دريافت آن کانديد مي شوند.
وي افزود: در سال گذشته يکي از اساتيد دانشگاه آکسفورد موفق به کسب چنين مهمي شد و در سال جاري براي نخستين بار يک نفر از ايران و غرب آسيا، برنده اين جايزه ارزشمند و معتبر بين المللي شده است.
محمدصادق فرهادي نيا از مؤسسين انجمن يوزپلنگ ايراني بوده و سالها نيز به عنوان مشاور در برنامه هاي مختلف سازمان حفاظت محيط زيست در زمينه پلنگ و يوزپلنگ نيز همکاري کرده است.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
مدير کل محيط زيست استان تهران گفت: 114 محيط بان در کشور براي حفاظت از عرصه‌هاي طبيعي شهيد شده‌اند.
به گزارش خبرنگار «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دکتر رسول‌علي اشرفي پور در نخستين جشنواره منطقه‌اي محيط زيست در آموزه‌هاي رضوي و روز محيط بان که با مشارکت استانهاي تهران، البرز، قزوين، مرکزي، قم، مازندران و گيلان برگزار شد افزود: در جشنواره امسال فيلم و عکس در حوزه محيط زيست نيز مشارکت داده شد که بر اين اساس 350 قطعه عکس و 38 فيلم مستند زيست محيطي که عموما توسط ماموران اجرايي سازمان گرفته شد به دبيرخانه ارسال شده است.
وي با اشاره به اينکه اين جشنواره در پنج منطقه تهران، خوزستان، فارس، آذربايجان غربي و خراسان رضوي برگزار مي‌شود، گفت: در منطقه تهران در بخش عکس غير حرفه‌اي علاوه بر نفرات اول تا سوم، چهار نفر برگزيده شدند، در بخش عکس حرفه‌اي نيز سه نفر به عنوان نفرات اول تا سوم و در بخش فيلم نيز علاوه بر نفرات اول تا سوم، دو نفر برگزيده داشتيم که در مراسم امروز با حضور رييس سازمان حفاظت محيط زيست از برگزيدگان و محيط بانان نمونه تقدير شد.
مدير کل محيط زيست استان تهران خاطرنشان کرد: در مراسم امروز از 14 محيط بان نمونه هفت استان کشور با حضور رئيس سازمان حفاظت محيط زيست تقدير شد.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
با تشکر از کساني که درمورد کتاب خواني اعلام آمادگي کردند، بدينوسيله اسامي دوستان و نام کتاب هايي که پيشنهاد شده به شرح زير مي باشد.لطفا کسانيکه ميخواهند در اين برنامه شرکت کنند يک کتاب را انتخاب کرده و براي ( تلما قیم thelmaqayyem@yahoo.com ) به همراه اعلام آمادگي نهايي خود ايميل کنند.کتابي که بيشترين راي را داشته باشد براي سري اول انتخاب خواهد شد
اولين جلسه در هفته آخر مهرماه خواهد بود(در مورد روز و ساعتش هم نظرتون رو بنويسيد) ضمنا چنانچه پيشنهاد فضايي براي گردهم آيي داريد بنويسد:نظير يک کافه، پارک و...
اسامی دوستان در اولین کتاب خوانی به شرح زیر است:
1- مهدی خمسه
2-مرتضی بدری
3- الهام داوودی
4- راحله صادقی
5-مجتبی زینال
6- سعید جوکار
7- ندا همایونی
8-سوگل جبار زاده
9-آزاده ثبوت
10-بابک ونداد
11-سارا
12-مهدی احمدی
13-فاطمه گرجی
14-حنانه باقری
15- منیر پارسامنش
16-مریم رمضان خانی
17-یاسمین عیدی
18-حمید قزلو
19- دینا چراغوند
20-تلما قیم
کتاب هاي پيشنهادي به شرح زير مي باشد:
1- کتاب ((ما چگونه ما شديم)) دکتر صادق زيبا کلام
2- تانگ فو(روش برخورد با افراد تندخو)، موضوع: دفاع کلامي از خود-اختلاف بين اشخاص-ارتباط بين اشخاص : نويسنده سام هورن
3- رمان: دزيره، نويسنده آن ماري سلينکو-مترجم:سيد مهدي علوي
4- گريز از آزادي نوشته اريک فروم
5-ما چگونه ما شديم
6-جامعه شناسي خودماني(چرا درمانده ايم) نوشته دکتر نراقي
7-سه شنبه ها با موري
8- سه شنبه ها با موري
9- نمايشنامه ي دست هاي آلوده اثر ژان پل سارتر
10- بيگانه اثر آلبر کامو
11- نامه به کودکي که هرگز زاده نشد
12- بار هستي اثر ميلان کوندرا
13-افسردگي ايراني
-دوستان گرامي لطفا در اسرع وقت يک کتاب رو انتخاب کنيد و عنوانش رو به آدرس ایمیل داده شده ارسال کنيد تا کتابي که بيشترين راي رو داره براي سري اول انتخاب کنيم.
به زودي خوانش اولين کتاب رو آغاز خواهيم کرد
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: پنج شنبه 13 مهر 1391برچسب:,
تا به حال حیوانات بسیار زیادی را دیده اید که کارهای خارق العاده می کنند. از فیلی که فوتبال بازی می کند تا موش موج سوار همگی حیواناتی هستند که کارهای شگفت انگیز انجام می دهند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، در میان حیوانات گربه ها نیز گاهی اوقات کارهای خارق العاده انجام می دهند و باعث شگفتی صاحبانشان می شوند مانند گربه نابینایی که پیانو می نوازد.
“استیو شگفت انگیز” نام گربه ای است که در چند روز گذشته توجه افراد بسیاری را به خودش جلب کرده چرا که او در حالی که نایبنا است می توانند پیانو بزند.
این گربه که در حیاط یک خانه در انگلستان پیدا شد این روزها در مرکز حفاظت حیوانات نگه داری می شود و همچنین بیشتر اوقات خودش را در اتاق موسیقی می گذراند. مسئولین این مجموعه می گویند او با فشار دادن کلید ها می تواند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند و از همین رو خیلی این کار را دوست دارد.
او این روزها در حال یادگیری برخی از نکات اصلی نوختن پیانو در این مرکز است و بسیاری از دامپزشکان او را نابغه ای در میان حیوانات می دانند.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
From native Australian animals to giant pandas, South Australia is home to wildlife from all around the world. You’ll find zoos and wildlife parks near Adelaide city and in regional areas.
Cleland Wildlife Park is located in the Adelaide Hills, only 20 minutes from the city. Cleland has 35 hectares of bushland habitat, where you can wander amongst Australian wildlife. The animals are used to visitors, so you can feed and pat them.
Adelaide Zoo
Adelaide Zoo is home to 1,800 animals. Don’t miss Wang Wang and Funi, Adelaide’s two giant pandas. They are the only giant pandas in the southern hemisphere. To avoid the queues, book a panda viewing time online before you arrive. For something special, go on a behind the scenes tour and learn more about the pandas.
Monarto Zoo
Head to Monarto Zoo for a safari experience. Monarto is a 1,000 hectare open range zoo and is home to animals from all over the world. Stroll around the park on the walking trails or take the Zu-Loop Shuttle. See lions, cheetahs, elephants and more. Rare animals include black rhinoceros, Prezwelki’s horse, addax and African painted dogs. The zoo offers behind the scenes tours, where small groups can get up close to the animals.
Wildlife parks
Warrawong Wildlife Sanctuary is located in the Adelaide Hills. It has a range of Australian wildlife, including the elusive platypus. See the animals emerge from sleep on a nocturnal sunset walk. Enjoy lunch or dinner at the Bilby Café.
See more Australian animals and birds at Gorge Wildlife Park. Located in Cudlee Creek, the park is about a 45 minute drive from Adelaide. See wombats, dingoes, kangaroos and koalas, along with monkeys, alligators, meerkat and ostriches.
Urimbirra Wildlife Park is home to Australian wildlife, including freshwater and saltwater crocodiles, snakes, lizards and wedge-tailed eagles.
When you visit Victor Harbor, take a penguin tour at the Granite Island Recreation and Nature Park. Watch the little penguins make their way to the burrows at dusk, after a day’s fishing. Learn more about the penguins at the island’s Penguin, Marine and Environmental Centre.
South Australia, its wild about zoos and wildlife parks.
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
مینگ مینگ پیرترین پاندای جهان در ۳۴ سالگی در چین درگذشت.
به نقل از فارس، مینگ مینگ در جنوب غربی سیچوان در سال ۱۹۷۷ نجات داده شده و به ژینگجیانگ آورده شده و از سال ۱۹۸۸ در آنجا زندگی می کرد.
وی بیشتر از سایر پانداها عمر کرده بود. پانداهای وحشی معمولا تنها ۱۵ سال عمر می کنند و آنهایی نزد انسانها نگهداری می شوند معمولا تا ۲۲ سال عمر می کنند.
به نوشته خبرگزاری فرانسه مرکز نگهداری از پانداهای چین در سیچوان تایید کرده که مینگ مینگ در ۷ می درگذشته است اما این خبر توسط رسانه ها روز سه شنبه منشتر شد.
در ۲ می در ادرار مینگ مینگ خون یافته شد و دامپزشکان به این نتیجه رسیده بودند که در اثر کهولت سن کلیه وی از کار افتاده است.
پانداهای بزرگ در میان گونه هایی هستند که به شدت در خطر انقراضند و تخمین زده شده که تنها ۱۵۰۰ پاندا در حیات وحش و بیش از ۳۰۰ پاندا در باغ وحشها زندگی می کنند.
اصل خبر :
World’s oldest panda Ming Ming ‘dies aged 34′ in China
Ming Ming pictured during a stint at London Zoo in 1993
The world’s oldest panda, Ming Ming, has died in China aged 34, reports say.
Ming Ming died last week at the Xiangjiang Wild Animal World in Guangdong Province, Chinese daily The Global Times reported.
The female panda had lived at Xiangjiang since 1998, but had also travelled to zoos in London and Ireland during her long life.
Vets found that her organs had deteriorated as a result of old age, leading to kidney failure.
Pandas do not usually live past the age of 22 in captivity, or 15 in the wild.
Ming Ming caused something of a diplomatic incident when she was sent to London Zoo in 1991 to mate with Berlin panda Bao Bao. She had to be returned to China after the two fought and failed to produce any cubs
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
خشم دوستداران حیوانات از اظهارات عجیب و غیر مسئولانه یک دامپزشک
اظهارات عجیب و غیر مسئولانه دامپزشکی که با گذاشتن عکس یک توله گربه در صفحه فیسبوک خود از دوستداران حیوانات دعوت کرده بود با قبول سرپرستی این حیوان مانع از کشتن آن شوند موجی از خشم و انزجار دوستداران حیوانات را به همراه داشته است.
ا. م. دامپزشک یکی از کلینیک های خصوصی در تهران، زیر عکس این توله گربه نوشته:
“این آقا پسر کوچولوی زیبا (۳ ماهه) بیشتر از یک ماه است که در کلینیک مانده و زمان طلایی برای این کوچولو داره تمام میشه از افرادی که تصمیم نگهداری از گربه به عنوان حیوان خانگی دارند تقاضا دارم سریعتر تصمیم گرفته و این کوچولو را انتخاب کنند تا قبل از اینکه زمان خود را از دست بدهد.”
ظاهراً «زمان طلایی» عبارتی آشنا برای کسانی است که این دامپزشک را می شناسند زیرا که در ذیل این عکس برخی از افراد توضیح داده اند که «زمان طلایی» همان زمان نگهداری حیوان در آن کلینیک است و این دامپزشک پس از تمام شدن زمان طلایی حیوانات را با آمپول بیهوشی می کشد!
یکی از کاربران فیسبوک در اعتراض به این عمل در زیر عکس نوشته:
” الهی دست کسی که این حیوان زیبا را میخواد بخوابونه [...]… بابا چیکارش دارید… ولش کنید بره توی خیابان. مگه توی خیابانهای تهران گربه کمه!!! تازه خیلیهاشون هم خیلی تپل مپل و خوبند…. آدم خوب هم همه جا هست. به شما چه که خانه نداره…”
و یا کاربر دیگری نوشته:
” به این دکتر م. بگید این کار قتل محسوب میشه. گربه‌ی سالم رو برای چی باید بکشن؟ چرا همه از لفظ خوابوندن استفاده می‌کنید؟ بگذارید کلمه‌ی واقعی «قتل» رو استفاده کنیم. این‌همه گربه در خیابون دارن زندگی می‌کنن و این یه کوچولو باید کشته بشه چرا؟ این آقای دکتر رسمن [...]”
و یا کاربر دیگری با اشاره به مورد مشابهی نوشته:
” دکتر جان شما مطمئنی [...] نداری؟ یکی از بچه ها نوشته خرگوشی که قابل درمان بوده رو گفتی باید بمیره. کلا انگار علاقه نهفته و [...] به قتل داری اما اسم خوابوندن روش می ذاری! دکتر جون می دونی اصلا خوابوندن رو برای کدوم حیوونا به کار می برن؟ لعنت به اون دانشگاهی که به تو مدرک داد تو رو انداخت به جون این زبون بسته ها”
همچنین کاربر دیگری با اشاره به حق حیات برای همه حیوانات نوشته:
“نکنه شما [...] که به خودت اجازه میدی یک حیوون رو بکشی؟ اگه هم کسی پیدا نشد ولش کنین تو پارک، خدای اونم بزرگه و به زندگیش ادامه میده…خجالت بکشید”
این عکس و متن جنجالی به سرعت در صفحات فیسبوکی دوستداران حیوانات در حال انتشار است و هر کدام به شکلی اعتراض خود را به این رفتار اعلام می کنند.
از نکات قابل توجه این است که برخی از کاربران معتقد هستند باید نسبت به این حرکت اعتراض صورت گیرد و این دامپزشک نسبت به این رفتار غیر مسئولانه مواخذه شود ولی همه کاربران در پیدا کردن این مرجع سردرگم هستند و نمی دانند مرجع رسیدگی به این تخلفات کدام سازمان است.
رفتار غیر مسئولانه این دامپزشک در حالیست که در بخشی از سوگندنامه دامپزشکی آمده است: «من در انجام وظایف حرفه ای خود همواره به وجدان، شرف و اصول اخلاق علم دامپزشکی پایبند خواهم بود.»
به نظر می رسد با افزایش حیوانات خانگی و افزایش کلینیک های حیوانات خانگی، باید از سوی مراجع ذیربط تدابیر لازم برای نظارت بر صحت عملکرد آنها صورت گیرد تا خدای نکرده علم و اخلاق فدای منافع مادی نشود.
خبرهای خوش از تولد یک توله پاندای جدید در باغ وحش واشنگتن
مسوولان باغ وحش ملی «اسمیت سونیان» در واشنگتن از به دنیا آمدن یک توله پاندای جدید در این باغ وحش خبر دادند.
به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ماده پاندای بزرگ به اسم «می شیانگ» مادر این پاندای تازه وارد است.
رییس دامپزشکان باغ وحش «اسمیت سونیان» می‌گوید: پاندای مادر توله خود را در آغوش گرفته اما خسته به نظر می‌رسد و هر بار که قصد دراز کشیدن دارد، پاندای کوچولو شروع به شکایت و جیغ زدن می‌کند و مادرش مجبور می‌شود دوباره صاف بنشیند و فرزندش را دوباره در آغوش بگیرد و آرام کند.
به گزارش شبکه خبری ان بی سی، کارکنان باغ وحش می‌گویند: چند هفته‌ای طول می‌کشد تا مامان پاندای ۱۴ ساله، توله خود را تنها رها کند تا دامپزشکان بتوانند پاندای کوچک را معاینه کرده و وضعیت سلامت و جنسیت او را مشخص کنند.
«می شیانگ» به روش مصنوعی با اسپرم یک پاندای نر بالغ به اسم «تیان تیان» باردار شد. هر دو پاندا از چین به امریکا آورده شده‌اند و تا سال ۲۰۱۵ میلادی در امریکا نگهداری می‌شوند.
از آنجا که در حیات وحش جهان تنها ۱۶۰۰ پاندای بزرگ و بالغ باقی مانده لذا پرورش این حیوانات زیبا و دوست داشتنی در باغ وحشها از اقدامات مهم کارشناسان زیست محیطی برای حفظ گونه این جانور است.
یک گربه کانادایی در راستای تلاش برای افزایش آگاهی مردم درباره جمعیت گربه‌های بی خانمان در یکی از شهرهای کانادا به نام «هالیفکس» برای شهردار شدن، کاندید شد.
به نقل از ایسنا، این گربه سیاستمدار به نام «توکسیدو استن» هم اکنون برای انتخاب شدن به عنوان شهردار شهر هالیفکس در ایالت نوااسکوشیای کانادا، کاندید شده و در رقابت‌های تبلیغاتی شرکت می‌کند.
به گزارش پایگاه اینترنتی لندن ۲۴، شعار تبلیغاتی این گربه معروف که اکنون به عنوان نامزد رسمی گربه‌ها برای شهردار شدن در هالیفکس برگزیده شده عبارت است از «یک جوجه در هر ظرف غذا و یک جعبه پر از پوشال در هر خانه».
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
نتايج مطالعه اخيری که توسط انجمن يوزپلنگ ايرانی و اداره کل حفاظت محيط زيست خراسان شمالي در مياندشت با استفاده از دوربينهای تله ای صورت گرفت، نشان از حضور خانواده اي متشكل از يك يوز همراه با سه توله در اين منطقه دارد. اين خبر اخيرا در مجله اينترنتی Wildlife Extra که به انتشار اخبار مرتبط با حيات وحش اختصاص دارد، منعکس شده است.
نوشته شده در ساعت 12:32:51 , مورخ 10/07/1391
کد خبر : 91071026
منبع:http://isdle.ir/news/index.php?news=8800
مقاله اي درباره واگذاري مناطق محيط زيستي در گلستان
محيط زيست، تجارت و قدرت
الهه موسوي: واگذاري‌ها در حوزه محيط زيست و منابع طبيعي تاريخچه‌يي كهن در كره زمين دارند؛ شايد بر همين اساس پادشاهان هخامنشي نخستين منطقه حفاظت‌شده را در دنيا پديد آوردند تا بتوانند از دست‌درازي و بهره‌برداري ناپايدار از منابع جلوگيري كنند. واگذاري‌هايي كه امروز در ايران و استانهاي شمالي خصوصا گلستان، به يك شبكه تارعنكبوتي تبديل شده و مي‌رود تا بسياري از مناطق بي‌بديل و ارزشمند كشور را در خود فرو برد. حركتي كه سود آن به جيب گروهي اندك و آسيب‌هاي آن براي تمام مردمان سرزمين ما خواهد بود و نكته نگران‌كننده اين است كه اين حركت، از سوي خود سازمان محيط زيست كشور در حال انجام است.
«واگذاري»ها از عمده‌ترين شيوه‌هايي هستند كه گروه‌ها و افراد در قدرت، مي‌توانند با استفاده از آن، حتي پس از كناره‌گيري از قدرت، جايگاه و نفوذ اقتصادي خود و همفكرانشان را حفظ و از اين طريق همچنان اعمال قدرت كنند. اما در اين ميان وظيفه مسوولان محيط زيست كشورها چيست؟ آيا بايد به صرف قرار گرفتن در بدنه قدرت و صندلي دولت‌ها، با هر تصميم زيانباري در اين راستا موافقت كنند و اگر اينگونه است اين پرسش پيش مي‌آيد كه اساسا چنين تشكيلاتي به چه كار مي‌آيند و با كدام هدف برپا شده‌اند؟!
از نمونه‌هاي معاصر كه واگذاري جنگل‌ها و منابع طبيعي در آن نتايجي تاسفبار بر جاي گذاشت ماجراي دولت برزيل به‌قدرت‌رسيده در برزيل بود. در سال 1964 كه سرهنگ‌ها در برزيل، قدرت را به‌دست گرفتند و امنيت ملي را مهم‌ترين هدف خود مي‌دانستند به نواحي متروكي كه مي‌خواستند جاده كشيدند و با اين برنامه، آن مناطق را در معرض نابودي قرار دادند.
سوزانا هِشت، استاد دانشگاه كاليفرنيا كه در خاكشناسي، زيست‌شناسي و اقتصاد تحصيل كرده ماجرا را اينگونه شرح مي‌دهد: «دولت برزيل در پي وحدت اقتصاد ملي نيز بودند. آبگير آمازون بيش از 50 درصد قلمرو ملي برزيل را تشكيل مي‌دهد. سه ژنرال و سه تاجري كه اين برنامه را چيده بودند تمايل داشتند گروه‌هايي را براي سرمايه‌گذاري در آمازون جلب كنند. آقايان پي كارفرمايان پرتحرك جنوب برزيل رفتند و در حق آنها از هيچ مرحمتي دريغ نكردند. از واگذاري قطعات بزرگ زمين و وام معادل 75 درصد سرمايه‌هايي كه براي رشد منطقه گذاشته مي‌شد تا اعتبارات يارانه‌دار كه نرخ بهره‌اش با توجه به وضعيت تورم، منفي بود و معافيت‌هاي بسيار شيرين مالياتي تا سقف صددرصد براي 17 سال. هدف اين بود كه اين كارفرمايان مراكز نوين دامپروري به وجود آورند و بتوانند مردم گرسنه گوشت برزيل تغذيه كنند؛ مردمي كه زير سايه حكومت جديد نظامي مي‌رفتند كه ناآرام و عاصي شوند. اگر حاكمان مي‌توانستند قيمت گوشت را پايين نگه دارند احتمال داشت از نارضايتي مردم كاسته شود.
سرهنگ‌ها همچنين اميدوار بودند كه به بازار جهاني گوشت كه در آن زمان، به سرعت توسعه مي‌گرفت راه يابند. اما به جاي اين برنامه، اتفاقي ديگر افتاد. 350 گله‌دار بزرگ با استفاده از معافيت‌هاي مالياتي احداث شد و تعدادي كارفرماي كوچك‌تر آمدند تا از اين سفره، لقمه‌يي ببرند و از وام‌هاي سهل‌الوصول، بهره‌مند شوند. به اين ترتيب سرهنگ‌ها برنامه‌يي براي توسعه منطقه به راه انداختند كه بر دامداري و از آغاز بر جنگل‌زدايي و اسكان مهاجران و ايجاد جاده مبتني بود. اينها همه در كوره زمين‌بازي حيرت‌آوري مي‌دميد كه خود باز به جنگل‌زدايي بيشتر منجر مي‌شد.
در اين اوضاع و احوال يك راه اثبات حق مالكيت، بريدن درختان بود كه گاهي حق مالكيت را تنها بر قطعه پاك‌شده – فاقد ارزش اكوسيستمي- حتي تا شش برابر آن نيز احراز مي‌كرد و انواع مزاياي مالياتي را نيز به بار مي‌آورد. اينگونه بود كه در بيشتر نقاط آمازون برزيل، پيش از آنكه كشاورزان خرده‌پا سر برسند زمين‌ها پاك شده و صاحب پيدا كرده بودند. بعدها اين كشاورزان در جست‌وجوي زمين‌هاي خالي و حتي سكنه بومي، با خشونت بسيار از اين زمين‌ها رانده شدند.»
سوزانا هشت تاكيد داشت كه مساله اصلي تصرف زمين و دستيابي به جنگل در سراسر امريكاي لاتين فقط پول است و پول. همچنين از نظر اين نظريه‌پرداز اقتصاد و برنامه‌ريزي، تورم تازنده برزيل كه نزديك به 600 درصد در سال مي‌رسد انگيزه نيرومند ديگري براي به دست آوردن دارايي واقعي مانند زمين است. حالا آمازون جنگلي نيمه‌ويرانه است؛ جنگل‌هايي كه آشيانه دوسوم موجودات زنده كره ما است و اگر اين تخريب ادامه يابد بيش از نيمي از گونه‌هاي جانوري و گياهي جهان را در 10 سال آينده نابود خواهد كرد يا به خطر خواهد انداخت. همان كه شوماخر در كتاب معروفش، «كوچك زيباست» نيز مي‌گويد: تا هنگامي كه حرص و آز و پول‌دوستي مبناي سرمايه‌داري است توسعه پايدار محال است.
واگذاري‌ها در گلستان
اگر با لحاظ كردن چنين جرياني به ايران و استانهاي شمالي از جمله گلستان نگاه كنيم بسياري از اتفاقات در حوزه واگذاري‌ها معنا مي‌شود. از واگذاري آشوراده به عنوان منطقه نمونه گردشگري تا اراضي دشت شاد گلستان كه همين هفته گذشته خبر آن رسانه‌يي شد.
جزيره آشوراده
ماجراي جزيره آشوراده كه بخشي از پناهگاه حيات وحش ميانكاله است برمي‌گردد به دولت هفتم. همان زمان كه زمين‌هاي جزيره كه در مالكيت سازمان محيط زيست بود از سوي استانداري به قيمتي بسيار ناچيز به بنياد مستضعفان فروخته شد تا طرح‌هاي گردشگري در آن به اجرا درآيد. سازمان محيط زيست طرح ارائه شده توسط مجري را استاندارد تشخيص نداد و مجري و نيز استاندار وقت گلستان را به دادگاه فراخواند و محكوم كرد.
سالها بعد طرح با برخي تغييرات در دولت نهم پذيرفته شد و مجري كارهاي مقدماتي آن را فراهم كرد. سپس در دولت دهم در ميانه‌راه مجري جديد پيدا شد تا طرح را پياده كند. اينكه مجري جديد يا قديم كدام قانوني هستند يا نه موضوع اين مقاله نيست؛ مساله اين است كه بر اساس قوانين حفاظت محيط زيست، هرگونه واگذاري و عمليات در اين مناطق بدون بررسي كارشناسي و اجازه سازمان، آن هم با رعايت استانداردها ممنوع است.
اكنون نزديك به يك سال است كه طرح گردشگري آشوراده به مجري جديدي سپرده شده كه آن را اجرايي كند و براي اين كار نخستين قدم، جداسازي آشوراده از پناهگاه حيات وحش ميانكاله است. بدون در نظر گرفتن اين نكته كه جداسازي مناطق حفاظت‌شده در قانون ممنوع است.
جنگل ناهارخوران گرگان
طي سال‌هاي اخير جنگل ناهارخوران بارها و بارها مورد سوءاستفاده و دست‌اندازي سازمان‌ها، نهادها و افراد حقيقي قرار گرفت. از ويلاسازي‌هاي گل‌وگشاد در اين جنگل ارزشمند و حساس گرفته تا خود سازمان حفاظت محيط زيست كه ساختمان اداره كلش را بر اجساد ده‌ها درخت در اين جنگل بنا نهاد. اخيرا موزه جنگ نيز به اين محدوده اضافه و محدوده‌يي در حدود 10 هكتار براي ايجاد آن فنس‌كشي شده كه البته به دستور مستقيم دادستان گرگان فنس‌كشي فوق غيرقانوني اعلام شد و مقرر شد طرح، تنها در محدوده تعيين‌شده به مساحت 7600 مترمربع به اجرا درآيد.
جنگل النگ‌دره در محدوده ناهارخوران در حال واگذاري به شهرداري گرگان است كه به زعم كارشناسان محيط زيست مديريت شهرداري، نه به لحاظ علمي و نه اجرايي، نمي‌تواند در راستاي حفظ ارزشهاي زيستي باشد؛ چراكه شهرداري سازماني با اصول، كاركردها و وظايفي گاه متفاوت با سازمانهاي حفظ محيط زيست و منابع طبيعي است و اين واگذاري را نمي‌توان به فال نيك گرفت.
جاده ابر
ماجراي جاده ابر و نابودي يك جنگل كم‌نظير با گونه‌هاي در خطر انقراض، كه بيش از نيم دهه از خبرسازترين موضوع‌هاي محيط زيستي بود، بالاخره با درخواست‌هاي غيرمنطقي و منفعت‌طلبانه چند نماينده و صاحبان زمين و ويلاساز به سرانجام رسيد. هر چند اين آغاز ماجرايي جدي در حوزه واگذاري‌هاست، كه به نام جاده‌سازي صورت مي‌گيرد، اما شايد ساده‌لوحي باشد اگر اراده پشت اين جاده را به چند فرد و ويلاساز محدود كنيم. يقينا برنامه‌يي بسيار فراتر از خواسته تعدادي از شهروندان و حتي چند نماينده در پشت اين طرح است، كه بايد زمان آن را روشن كند.
دشت شاد گلستان ناشاد از تكه‌تكه شدن
دشت شاد گلستان، كه نام يك‌تكه از پارك ملي گلستان در جنوب غرب اين پارك است، اكنون در خطر جداسازي و تجزيه قرار گرفته است. قرار است دو هزار هكتار از زمين‌هاي پارك ملي گلستان از منطقه حفاظتي خارج و به جاي آن به همان ميزان از ساير مناطق با ظرفيت استان اضافه شود.
هر چند در نامه‌يي كه به دو استان گلستان و سمنان ابلاغ شده، معلوم نيست مشكل عنوان‌شده چيست و كدام مشكل بايد حل شود كه براي حل شدنش لازم است دو هزار هكتار از اراضي جنگلي- مرتعي بكر و ارزشمند نگين پارك‌هاي ملي ايران قرباني شوند. جالب‌تر اينكه مديركل محيط زيست استان سمنان گفته است كه اين دو هزار هكتار فاقد ارزش زيستگاهي است. به نظر مي‌رسد ايشان گوي سبقت را از مديران سازمانهاي مقابل محيط زيست از قبيل نيرو، راه، صنايع و نفت و... ربوده‌اند و در سرسري گرفتن هر آنچه به محيط زيست مربوط است، از آنها نيز پيش افتاده‌اند. خجير، گلستان، پرديسان، بمو، لار و... آخرين مناطق سازمان حفاظت محيط زيست نيست كه قرار است قرباني شوند. مناطقي كه براي وجب به وجب آن خون‌ها ريخته شده و محيط‌بانان زحمتكش با دست خالي آن را طي 55 سال حفظ كرده و به ما سپرده‌اند. اينجاست كه اين گفته «سوزانا هِشت» قوت مي‌گيرد كه «جنگل‌زدايي و زوال محيط زيست، نه پويشي مربوط به زيست‌شناسي، بلكه پويشي اجتماعي است كه پادزهرش را نيز تنها مي‌توان در جريان‌ها و جنبش‌هاي اجتماعي (زيست محيطي) به دست آورد».
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
The country of Yemen is often associated with the revolutionary waves of protests, demonstrations and government reforms of the 2011 ‘Arab Spring’ (it was also recently featured beautifully on the big screen in ‘Salmon Fishing in the Yemen’). Situated in the Southwestern portion of the Arabian Peninsula, the Republic of Yemen is far less known for its biodiversity, which includes the striking ‘Arabian Caracal.’ Recognized for the long, black tufts of hair protruding from its ears, the caracal currently persists in pockets of the Middle East and southwest Asia, and is present across much of Africa.
Yemen is the poorest and one of the least stable countries in the Middle East, and while few resources for wildlife conservation exist in the country, efforts are still undertaken. It’s no surprise given this situation that there has been a documented sharp and recent decline in the nation’s caracal populations, and those in the neighboring states of Saudi Arabia, Oman and the United Arab Emirates. In Yemen, the caracal is widely persecuted in retribution for loss of livestock, often without evidence of the culprit. Rampant poverty in a nation surrounded by wealthy neighbors, where collecting wildlife is highly fashionable, also spurs trapping and hunting of the caracal for the illegal wildlife trade. It’s not uncommon to spot dead caracals displayed from ‘hanging trees’ or live caracals offered for sale in Yemen’s major city markets, such as Sana’a, Taiz, Hodeidah, and Aden.
Despite these blistering barriers to conservation, Panthera’s Small Cat Action Fund is supporting the first-ever caracal research study in Yemen carried out by the Foundation for the Protection of the Arabian Leopard in Yemen (FPALY). Led by FPALY Executive Director and Adviser to the Yemen Minister of Water and Environment, David Stanton, the project has been active in two key biodiversity regions of northwest Yemen - the Jebel Milhan Protected Area (Mahwit) and the Wada’a Protected Area (Amran).
Yemen Caracal Range & Project Sites Click to Enlarge
Utilizing digital camera traps, Global Positioning System (GPS) devices, field surveys and interviews with local residents, researchers are gathering data about the population size and range of the caracal, gauging local attitudes towards the species, assessing the impact of human threats on caracal populations and the species impact on local economies, and mitigating these threats in partnership with local communities.
In order to maintain credibility and effectively work with local communities to mitigate threats facing the caracal, the study’s principal investigators were strategically recruited from the tribal areas in which the project is based. This has allowed project researchers, including Bilal Al Wada’ai and Nasser Ahmed Aswot, to gather reliable information about hunting practices and local attitudes towards caracals, serve as community spokesmen to influence behavior and attitudes impacting caracal populations and recruit allies to protect this wild cat. FPALY’s reputation in-country and continued work in the Jebel Milhan community has also provided buy-in from community leaders and local residents that is helping to grow the next generation of Yemeni conservationists and to help instill a culture of wildlife conservation in Yemen. As a result of this work, Jebel Milhan was declared a Protected Area by the Yemeni Council of Ministers in November, 2011.
Since the onset of the project, nearly 200 images of caracals from five locations in the Jebel Milhan Protected Area (Mahwit) have been collected using digital camera traps (see images below). Researchers have also identified a previously unknown threat facing the caracal – local villagers’ opportunistic and over-hunting of caracal prey species, such as the rock hyrax, cape hare and Arabian partridge, which scientists suspect may be forcing caracals to feed on local livestock, increasing human-caracal conflicts.
These data are helping to inform FPALY’s scientists about the state of Yemen’s caracal populations and will be used to shape national conservation policies in these regions, raise awareness and galvanize support for caracal conservation within local communities and effectively mitigate the key threats facing the Arabian caracal in Yemen.
Unfortunately, as a result of residual turmoil from the 2011 Yemeni revolution, including closures of major roads and frequent thefts in a region deficient of police, prosecutors and courts, project activities in the Wada’a Protected Area have been put on hold. However, in addition to the work being carried out in the Jebel Milhan region, the study has been expanded and partially shifted to more stable areas of the country that are equally important for the conservation of the caracal, including the Al-Mahjar Forest and Shalal Gabilan in Ibb Governorate.
Read more about the caracal in Carnivores of the World: A Field Guide by Panthera’s President, Dr. Luke Hunter.
Learn more about the Small Cat Action Fund (SCAF) – a grants program established by Panthera with the oversight of the IUCN Cat Specialist Group that supports conservation projects on wild felids weighing less than 25 kilograms.
Donate to the SCAF to support efforts like these.
Map of Caracal Global Range Click to Enlarge
نویسنده: mannane
׀ تاریخ: دو شنبه 10 مهر 1391برچسب:,
A New York Times Dot Earth “Postcard” from Dr. Alan Rabinowitz, CEO of Panthera
I recently flew to Bangkok to join many of the world’s leading tiger experts, law enforcement specialists and some of my closest peers to assess the state of tigers and map out the conservation actions required to ensure the long term survival of the species.
Two years ago, I elected not to attend the International Forum for Tiger Conservation in St. Petersburg, an event at which grand promises, including a ‘new’ $330 million dollar pledge for tiger conservation, were made by international NGOs, governments, political leaders, celebrities and others (much of which had already been designated for conservation in tiger range states). Today, tiger populations are still hemorrhaging.
Inhabiting less than 7% of its historic range, the tiger has experienced the greatest range collapse of any large cat and is now one of the most endangered large mammals on earth. Numbering in the tens of thousands at the beginning of the 20th century, the most optimistic, current estimates of the world’s wild tiger population hovers below 3,200 individuals. Along with habitat loss and overhunting of tiger prey by humans, the most catastrophic tiger losses are caused by rampant poaching to feed the insatiable demand for tiger skins and other body parts that are sold on the illegal wildlife market throughout Southeast Asia.
To stop the bleeding, I, in collaboration with one of Panthera’s founding Board members, J. Michael Cline, and a group of the world’s foremost experts on tigers from the Wildlife Conservation Society launched the Tigers Forever program in 2006 to increase tiger numbers at key sites by 50% over ten years. Today, this program is driven by Panthera and Save the Tiger Fund in collaboration with a growing number of partner organizations. To achieve and evaluate our progress toward our ultimate goal, Panthera hosts a Tigers Forever conference each year, convening a suite of conservation partners from the Wildlife Conservation Society, Fauna & Flora International, Zoological Society of London, Aaranyak, Nature Conservation Foundation, Hyderabad Tiger Conservation Society and other organizations to pour over the most recent findings on tiger populations, share conservation strategies, milestones and challenges and strategically prioritize what is needed on the ground, now, to save tigers.
Local villagers supported by Panthera and the Hyderabad Tiger Conservation Society work in cooperation with the Andhra Pradesh State Forest Department to remove wire snares in Kawal Tiger Reserve, India.
Focusing heavily on law enforcement, measurement and monitoring, this year’s 6th Tigers Forever meeting has produced tremendous results from open, harsh and insightful discussions about our successes and failures. In Thailand’s Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary, where I conducted the first field research on Indochinese tigers and other big cats in the 1990s, our partners at the Wildlife Conservation Society have found that building stronger, local informant networks and ramping up frontline enforcement patrols in vulnerable areas has significantly increased early detection and arrests for tiger poaching. These efforts are helping to grow local tiger numbers and will ultimately allow tigers to expand into the wider landscape.
We’re also seeing encouraging results in other Tigers Forever project sites in Indonesia, Malaysia, and India.
In our constant search for improvement, the Tigers Forever team is assessing the impact of patrol leadership on efficacy, examining the success of foot versus motorized patrols, and outlining crucial logistics for anti-poaching activities, such as cooperative poaching raids made with multiple NGOs and government agencies to ensure jurisdiction coverage, apprehensions and convictions. These efforts must continue across Tigers Forever sites if we are to keep ahead of the threats and ensure a future for tigers in the wild.
In Northeast India’s Namdapha Tiger Reserve, long considered an ‘empty forest’ due to widespread poaching, Tigers Forever camera trap surveys carried out with Aaranyak and regional partners have also revealed the first ever photos of a tiger, left, along with new-record photos of over 30 mammal species. Panthera's local partner in the southern Indian state of Andhra Pradesh, the Hyderabad Tiger Conservation Society, has worked with their Government partners to establish tiger reserve status for Kawaal Wildlife Sanctuary. In India’s Western Ghats, Panthera is working with Karnataka state officials and the Nature Conservation Foundation to reduce habitat fragmentation of tiger reserves and institute enhanced social security and welfare measures for forest guards.
This year, thousands of Panthera’s high-tech digital camera traps, now in the 4th generation, are being manufactured and deployed to Tigers Forever project sites across Asia to help identify, monitor and measure trends in the world’s remaining tiger populations.
Of all the big cats, we are undoubtedly in full crisis-mode when it comes to saving tigers. But hope remains for the species because of programs like Tigers Forever, which are constantly and vigorously improving conservation actions by maintaining transparency, supporting effective partnerships, using the best possible science and investing in the best people. Together we are determined to ensure that tigers thrive now, and long into the future.
To help tigers in the wild, please donate to
the Panthera-Save the Tiger Fund’s Tigers Forever Program.
به وبلاگ من خوش آمدید
ما همه سرنشينان يك كشتي هستيم؛ كشتي جهان كه گهواره و محل زيست و پرورش انسان است و اين نقش يگانه را براي خود حفظ كرده است. اما جنگ و تخريب طبيعت و محيط زيست دو تهديد اصلي براي اين كشتي و آينده بشريت محسوب مي شود. تهديداتي كه ريشه در تمايلات منفي دروني، فزون خواهي و برتري جويي بشر دارند و هر يك به تنهايي يا با هم مي توانند آينده دشوار و تاريكي را براي جوامع انساني رقم زنند. همانگونه كه تاكنون صدمات و ضررهاي جاني و مالي فراواني را بر بشريت تحميل كرده اند.
منوی اصلی
نویسنده: 
